***نسيم معرفت***

به نام خدا

غدير روز تجلي امامت و ولايتِ آيت کبري حضرت علي مرتضي  ( سلامُ اللهِ عَلَيهِ) است ، امامتي که طبق صريح آيه 67 از سوره مايده موجب اکمال دين مي باشد و اگر پيامبر اکرم (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ) آن را ابلاغ نمي نمود تمام رسالتش از بين مي رفت. خداوند در آيه  67 سوره مايده چنين مي فرمايد  :
يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْکافِرين .  يعني : اى پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است، بطور کامل براي مردم ابلاغ کن و برسان و اگر انجام ندهي  ، رسالت الهي را (که به دوش داشتي)  انجام نداده اى؛ خداوند تو را از [خطرات احتمالىِ] مردم، نگاه مى دارد؛ و خداوند، جمعيت کافرانِ [لجوج] را هدايت نمى کند).
توجه شود که در جمله (... إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ....) ضمير «رِسَالَتَهُ»  به  الله برمي گردد  نه به  تبليغ امامت  علي (عَلَيهِ السَّلامُ ) . يعني اگر تبليغ امامت علي (عَلَيهِ السَّلامُ ) نکني و امامت او را اعلام نکني همه رسالت الهي تو در طول 23 سال  از بين مي رود و گويا رسالتي انجام ندادي (دقت بفرماييد)
اين آيه شريفه داراي نکات ومطالب بسياري است که براهل تحقيق پوشيده نيست و مرحوم علامه طباطبايي در تفسير الميزان ذيل اين آيه شريفه مي فرمايد :  (  اِمعان نظر و دقت در اين آيه ، شگفتي و اعجاب انسان را در پي دارد .)
به نظر بنده هيچ آيه اي در قرآن کريم به اندازه اين آيه براي پيامبر اکرم (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)   مسوليت آفرين و سنگين نبوده زيرا که  ابلاغ امامت و ولايت  مولا علي (عَلَيهِِ السَّلامُ ) (و به دنبال آن ، انتقال امامت به ساير ايمه (عَلَيهِِمُ السَّلامُ ) مواجه با خطرات و حساسيت هاي زيادي بوده و پيامبر اسلام  (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)  به همه مسايل توجه داشت و براي آينده امت خود بيمناک بود ولي خداوند به او اطمينان داد که :  وَاللّهُ يَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ ... يعني خداوند ترا از خطرات احتمالي اين ابلاغ مهم وباعظمت حفظ مي کند.
پيامبر اکرم  (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ) با دلگرمي از حمايت ها و نصرت هاي الهي  اين ابلاغ آسماني  ( تعيين امامت و ولايت )  را در اواخر عمرش در سال دهم از هجرت در آخرين حج خود که معروف به (حَجّةُالوِداع)  بود به زيباترين وجه  در سرزمين غدير خم  انجام داد. برخي مي گويند که در آن منطقه مسجدي بود به نام غدير که چون تعيين امامت مولا علي  (عَلَيهِِ السَّلامُ )  در آنجا انجام گرفت  معروف به غدير خم شد .
حديث و ماجراي غدير خم از متواترات است و هيچ جاي شک وشبه اي در آن نيست و علامه شيخ عبدالحسين اميني در کتاب بسيار ارزشمندش يعني « اَلغَدير»  آن چنان به بررسي غدير و حديث غدير پرداخت که زبان همه مخالفين را با حجت هاي آشکار خود  قطع کرده است . در غدير خُمّ بنابر نقلي بيش از صد وبيست هزار نفر حضور داشتند و پيامبر اسلام (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ) به بهترين وجه ممکن ولايت و امامت  علي   (عَلَيهِِ السَّلامُ ) را براي آن جمعيت عظيم در آن منطقه بسيار گرم و سوزان معرفي فرمود .لحن و ترکيب آيه 67   و  آيه 3 از سوره مايده و ترکيب جمعيت و زمانِ  خاصِّ ابلاغِ امامت که بعد از آخرين حج پيامبر (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)  ( يعني حَجّةُالوِداع ) و در اواخر عمر شريفش بوده  و  همچنين نوع خطابه آن حضرت و عباراتي که مطرح فرموده براي هرکسي که تا حدودي فهم و ادراک داشته باشد روشن وآشکار خواهد شد که هدف پيامبر  (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)   در روز غدير خُمّ   اظهار  ولايت و امامت علي بن ابيطالب (عَلَيهِِمَا السَّلامُ ) بوده  نه صِرفاََ  اظهار و اعلان دوستي  . متاسفانه برخي از علماء اهل سنت  در تفسير کلام پيامبر (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)   مغرضانه  دچار خطا و انحراف فاحش شدند و کلمه مولا در کلام پيامبر (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)  را به معناي دوستي گرفته اند  تا انحراف در امت پيغمبر (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)  ايجاد کنند و مردم را از مسير وخط امامت خارج کنند   . يکي از فرازهاي نوراني پيامبر (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)  در خطابه غدير  چنين است که فرمود   :    مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ .

 کلمه مولا  ، معناي واقعي آن سرپرستي و ولايت و حاکميت و امامت و رهبري مي باشد و در جاي خود اين مطلب ثابت و مسلم  است  ولي عده اي که مصداق  آيه 18 از سوره بقره هستند(صُمٌّ بُکْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَعْقِلُونَ)  کلمه  مولا در کلام پيامبر (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)    را مغرضانه  با هدف انحراف در امت پيامبر (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَآلهِ وَسَلَّمَ)   و دور کردن مردم از مسير وخط امامت و ولايت  ، به معناي دوستي معني وتفسير مي کنند!!!؟
امامت همانند قلب که مرکز بدن است  ، محور همه امور تشريعي و تکويني است و کسي که امامت را درک نکند از مرتبه انسانيت خارج است....

سيداصغرسعادت ميرقديم لاهيجي

**حضرت آيت الله سيد اصغر سعادت ميرقديم لاهيجي