کرامت و معجزه اي از حضرت اَميرُالمؤمنين عَلِيّ (عَلَيهِ السَّلامُ)+ترجمه متن عربی توسط استاد سیداصغرسعادت میرقدیم لاهیجی+سایت حکیم زین العا

*** کرامت و معجزه اي از حضرت اَميرُالمؤمنين عَلِيّ (عَلَيهِ السَّلامُ) .

** ترجمه این متن عربی که بیانگر کرامت و مُعجزه ای از مولا علی(ع) است در تاریخ نُهُم مرداد 1399 توسط استاد اصغر سعادت میرقدیم لاهیجی انجام شده است . مطالبی که داخل قُلّاب یا کُروشه است جهت توضیح برخی از کلمات آورده شده است . امید است که خوانندگان عزیز و بزرگوار راقِم سُطور را از دعای خیرشان محروم نفرمایند .

جَعْفَرُ بْنُ اَلْحُسَيْنِ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ حَدَّثَنِي اَلرِّيَاحِيُّ بِالْبَصْرَةِ عَنْ شُيُوخِهِ قَالَ : إِنَّ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ (عَلَيهِ السَّلامُ) دَخَلَ يَوْماً إِلَى مَنْزِلِهِ فَالْتَمَسَ شَيْئاً مِنَ اَلطَّعَامِ فَأَجَابَتْهُ اَلزَّهْرَاءُ فَاطِمَةُ عَلَيْهَا السَّلاَمُ فَقَالَتْ مَا عِنْدَنَا شَيْءٌ وَ إِنَّنِي مُنْذُ يَوْمَيْنِ أُعَلِّلُ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ [عَلَّلَهُ بِكَذا : شَغَلَهُ وَ لَها بِهِ] فَقَالَ أَعْطُونَا مِرْطاً [اَلمِرْطُ - بِالكَسرِ فَالسُّكونُ - كِساءُُ مِن صُوفِِ وَ نَحوِهِ يُؤتَزَرُ بِهِ . مِرْط : جمع آن مُرُوط : جامه ندوخته، عباى پشمى و روپوش.] نَضَعْهُ عِنْدَ بَعْضِ اَلنَّاسِ عَلَى شَيْءٍ فَأُعْطِيَ فَخَرَجَ بِهِ إِلَى يَهُودِيٍّ كَانَ فِي جِيرَانِهِ فَقَالَ لَهُ أَخَا تُبَّعِ اَلْيَهُودِ أَعْطِنَا عَلَى هَذَا اَلْمِرْطِ صَاعاً مِنْ شَعِيرٍ فَأَخْرَجَ إِلَيْهِ اَلْيَهُودِيُّ اَلشَّعِيرَ فَطَرَحَهُ فِي كُمِّهِ [اَلکُمّ يعني آستين -خورجين -تُوبره . اَلکُمّة يعني کُلاه دَوري و گرد] وَ مَشَى «عَلَيْهِ السَّلاَمُ» خُطُوَاتٍ فَنَادَاهُ اَلْيَهُودِيُّ أَقْسَمْتُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِلاَّ وَقَفْتَ لِأُشَافِهَكَ فَجَلَسَ وَ لَحِقَهُ اَلْيَهُودِيُّ فَقَالَ لَهُ إِنَّ اِبْنَ عَمِّكَ يَزْعُمُ أَنَّهُ حَبِيبُ اَللَّهِ وَ خَاصَّتُهُ وَ خَالِصَتُهُ وَ أَنَّهُ أَشْرَفُ اَلرُّسُلِ عَلَى اَللَّهِ تَعَالَى فَأَلاَّ سَأَلَ اَللَّهَ تَعَالَى [ فِي المَصدَرِ : فَقُل لَهُ : فَاسأَلِ اللهَ تَعالَى أَن يُغنِيَكَ .] أَنْ يُغْنِيَكُمْ عَنْ هَذِهِ اَلْفَاقَةِ اَلَّتِي أَنْتُمْ عَلَيْهَا فَأَمْسَكَ «عَلَيْهِ السَّلاَمُ» سَاعَةً وَ نَكَتَ بِإِصْبَعِهِ اَلْأَرْضَ [نَكَتَ نَكْتاً الأَرضَ بَقَضيبٍ أَو بِأِصبَعِهِِ : يعني در حال تفكّر ،چوب يا انگشت خود را بر زمين كوبيد و در آن اثر گذاشت] وَ قَالَ لَهُ يَا أَخَا تُبَّعِ اَلْيَهُودِ وَ اَللَّهِ إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً لَوْ أَقْسَمُوا عَلَيْهِ أَنْ يُحَوِّلَ هَذَا اَلْجِدَارَ ذَهَباً لَفَعَلَ قَالَ فَاتَّقَدَ الْجِدَارُ ذَهَباً [أَى : تََلَألَأَ : يعني درخشيد ] فَقَالَ لَهُ « عَلَيْهِ السَّلاَمُ» مَا أَعْنِيكَ إِنَّمَا ضَرَبْتُكَ مَثَلاَ فَأَسْلَمَ اَلْيَهُودِيُّ .

* : مَنابع : (بِحارُ الأَنوار ج41 ص258 و 259حديث 19) + کََشفُ اليَقين ص 173 و 174. +اَليَقينُ فِي إِمرَةِ أَميرِ المُؤمِنينَ: 173 و 174 + مَناقِب اِبن شَهر آشوب ج 2 ص 74. + نَهجُ الحَياةِ ص300.

[نقل شده که روزي مولا علي (ع) در يکي از روزهاي گرم شهر مدينه وارد منزل شد و مقداري طعام و غذا طلب نمود . پس حضرت فاطمه «سَلامُ الله عَلَيها» جواب داد و گفت : مَا عِنْدَنَا شَيْءٌ وَ إِنَّنِي مُنْذُ يَوْمَيْنِ أُعَلِّلُ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَيْنَ . يعني در خانه چيزي نداريم و من دو روز است که به دلائل و عُذر و بهانه هاي مختلف فرزندانم حسن و حسين (عَلَيهِمَا السَّلامُ) را بگونه اي سرگرم و مشغول مي کنم تا از گرسنگي ناراحتي و بيتابي نکنند . سپس آن حضرت فرمود : عبا و جامه پشمي که در منزل است به من بدهيد تا نزد کسي به امانت بگذارم و مقداري خوراکي و طعام از او بگيرم . پس لباس و عباي پشمي را به علي (ع) دادند و آن بزرگوار به همين منظور از منزل خارج شد و عباي پشمي را به دست گرفته و به منزل يکي از يهودي ها که از همسايگان و در همسايگي آن حضرت بود رفت . حضرت به آن يهودي فرمود : أَخَا تُبَّعِ اَلْيَهُودِ : اي برادري که پيروِ آيين يهود هستي ( اي صاحب مقام و رياست بر اهل يهود و اي بزرگ يهود . تُبَّع در اين جمله به معناي پيرو و نيز به معناي رئيس و بزرگ و فرمانروا باشد) به اِزاي اين جامه و عباي پشمي که نزدت به امانت مي گذارم به مقدار يک صاع (سه کيلو) جو به من بدهيد . يهودي ، همان مقدار جو را آورد و در آستين يا تُوبره و خورجين و ظرفِ آن حضرت ريخت و بعد از آن همينکه آن حضرت چند قدمي جهت برگشت به منزل حرکت کرد و گام برداشت ، آن يهودي عَلِيّ (ع) صدا زد و قسم داد آن بزرگوار را که لحظه اي توقف کند و بايستد تا با او سخن بگويد . پس حضرت در همانجايي که بود نشست تا اينکه يهودي به ايشان رسيد و عرض کرد : پسر عموي تو يعني محمد (ص) گمان مي کند که حَبيبُ الله و دوست خدا و از خاصّان و مُخلِصان درگاه الهي است و گمان مي کند که از اَشرف رسولان و پيامبران نزد خداوند مي باشد . پس چرا او با داشتن اين همه مقامات معنوي از خداوند درخواست و مسئلت نمي کند که شما را از اين فقر و فاقه اي که دچار هستيد بي نياز نمايد ؟! پس به او بگو که از خدا بخواهد تا شما را بي نياز کند !! آن حضرت بعد از اين سخنان يهودي ، لحظه اي درنگ و انديشه نمود و در حالي که فکر مي نمود انگشت مُبارکش را روي زمين کشيد و کوبيد و آنگاه رو کرد به يهودي و فرمود : أَخَا تُبَّعِ اَلْيَهُودِ : اي برادري که پيروِ آيين يهود هستي ( اي صاحب مقام و رياست بر اهل يهود و اي بزرگ يهود . تُبَّع در اين جمله به معناي پيرو و نيز به معناي رئيس و بزرگ و فرمانروا باشد) به خدا سوگند که همانا براي خداوند بندگاني است که اگر خدا را قسم دهند بر اينکه اين ديوار را ذَهَب و طلا کنند خداوند نيز چنين خواهد نمود . آن يهودي و يا راوي اين حديث گفت : بعد از سخن علي (ع) به ناگاه ديوار به صورت طلا ، مُتَلَألِئ و درخشان شد . پس حضرت به او فرمود : کاري به تو ندارم و برخوردي با تو نمي کنم . فقط مي خواستم که از اين طريق ، نمونه اي ازمُعجزات و کرامات را به تو نشان بدهم . يهودي پس از ديدن اين مُعجزه و کرامت ، شهادتين گفت و اسلام آورد .