آمار مطالب
آمار کاربران
آمار بازدید
***نسيم معرفت***
به نام خدا
** فرشتگان ، نيّاتِ خوب و بدِ اعمالِ ما را چگونه درک مي کنند ؟!
اعمال نيکو وخوب که براي خدا انجام مي گيرد ، نوراني و خوشبو و مُعطَّرند و گناهان و عمل هاي زشت و قبيح ، داراي بوي مُتعفِّن و زننده مي باشند و صورت برزخي آن ها ، زشت و تاريک و ظلماني است . اهل معني و اهل باطن ، بوي خوش اعمال خوب را استشمام مي کنند و شاد مي گردند و از بوي بدگناهان و اعمال زشت ، ناراحت و رنجيده مي شوند . سفارش شده که به هنگام رفتن به زيارت حرم معصومين (عَلَيهِِمُ السَّلامُ) آدابي از جمله غُسل و وضو و استغفار و ... انجام گيرد و ورود افراد جُنُب و حائض در اين حرم ها حرام و ممنوع است . و در زمان حيات معصومين (عَلَيهِِمُ السَّلامُ) نيز شايسته نبود شخص جُنُب و حائض برآنها وارد شوند مگر اينکه طهارت داشته و غسل کرده باشند . در حرم امام زادگان نيز اگر چه از نظر فقهي ورود اهل جنابت و حيض اشکالي ندارد ولي بايد ادب و احترام رعايت شود . بوي خوش و بوي بد نيّت اعمال انسان ها را فرشتگان الهي درک مي کنند . در اين رابطه روايت جالبي بدين شرح وارد شده است اگر چه مرحوم علامه مجلسي در کتاب «مِرآةُ العُقُول» اين روايت و حديث را مجهول حساب کرده است : عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ اَلْمَلَكَيْنِ هَلْ يَعْلَمَانِ بِالذَّنْبِ إِذَا أَرَادَ اَلْعَبْدُ أَنْ يَفْعَلَهُ أَوِ اَلْحَسَنَةَ فَقَالَ رِيحُ اَلْكَنِيفِ وَ رِيحُ اَلطِّيبِ سَوَاءٌ قُلْتُ لاَ قَالَ إِنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا هَمَّ بِالْحَسَنَةِ خَرَجَ نَفَسُهُ طَيِّبَ اَلرِّيحِ [طَيبَ اَلرِّيحِ] فَقَالَ صَاحِبُ اَلْيَمِينِ لِصَاحِبِ اَلشِّمَالِ قُمْ فَإِنَّهُ قَدْ هَمَّ بِالْحَسَنَةِ فَإِذَا فَعَلَهَا كَانَ لِسَانُهُ قَلَمَهُ وَ رِيقُهُ مِدَادَهُ فَأَثْبَتَهَا لَهُ وَ إِذَا هَمَّ بِالسَّيِّئَةِ خَرَجَ نَفَسُهُ مُنْتِنَ اَلرِّيحِ فَيَقُولُ صَاحِبُ اَلشِّمَالِ لِصَاحِبِ اَلْيَمِينِ قِفْ فَإِنَّهُ قَدْ هَمَّ بِالسَّيِّئَةِ فَإِذَا هُوَ فَعَلَهَا كَانَ لِسَانُهُ قَلَمَهُ وَ رِيقُهُ مِدَادَهُ وَ أَثْبَتَهَا عَلَيْهِ . عبدالله بن موسي بن جعفر (ع) گفت از پدرم موسي بن جعفر (عَلَيهِِمَا السَّلامُ) درباره دو فرشته مُوکَّل بر انسان سؤال کردم که آيا هرگاه بنده قصد گناه کند يا قصد کار نيک کند مي دانند ؟! فرمود : آيا بوي مُستراح و بوي عطر و گل يکسان است؟! گفتم نه ، فرمود : همانا بنده چون آهنگ کار نيک کند نَفَسَش خوشبو مي شود و بوي خوش از آن خارج مي گردد . پس فرشته دست راست به فرشته دست چپ مي گويد : برخيز و دنبال کار خود برو و چيزي از بدي ها ننويس زيرا که اين بنده آهنگ و نيّتِ کار خوب کرده است و هنگامي آن کار خوب را انجام داد زبانش قلم او (فرشته) مي شود و آب دهانش مُرکّب او و آن را براي او ثبت مي نمايد ، و هر گاه آهنگ گناه کند نَفَسَش بد بو و مُتعفِّن مي گردد و بوي مُتعفِّني از آن بيرون مي آيد پس فرشته دست چپ به دست راستي مي گويد : توقف کن و دست نگهدار و چيزي از خوبي ها ننويس زيرا که او آهنگ و قصد گناه کرده است و چون آن گناه را بجا آوَرَد زبانش قلم او و آب دهانش مُرکّبش مي شود و آن گناه را بر او ثبت مي کند . (اصول کافي، ج2، ص 429 حديث3، بَابُ مَنْ يَهُمُّ بِالْحَسَنَةِ أَوِ السَّيِّئَةِ - مَحَجَّةُ البَيضاء، ج 5، ص 74 . - مِرآةُ العُقُول فِي شَرحِ اَخبارِ آلِ الرَّسُولِ (عَلَيهِِمُ السَّلامُ) شرح بر کتاب «اَلکافي» از مرحوم عَلّامه مجلسي ، ج 11 , ص 293 .)
در داستان اويس قرني که گوسفند چران و از اصحاب سِرّ و از خواصّ رسولخدا (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) و علي (عَلَيهِِ السَّلامُ) بوده که در صِفّين به شهادت رسيده و قبرش در شهر رقّه سوريه است آمده است که وقتي پيغمبر اکرم (صَلَّي اللهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) از مسافرت بازگشت فرمود : اِنّي لَأَجِدُ (أَشَمُّ) رَائِحَةَ الرَّحْمَنِ (نَفَسَ الرَّحْمَنِ) مِنْ قِبَلِ الْيَمَنِ» («مِنْ جَانِبِ الْيَمَنِ») . يعني من از جانب يَمَن ، بوي خوشِ رحماني و الهي استشمام مي کنم . بوي خوشي به مَشام مي رسد و اين بوي خوش از قَرَن است . معلوم شد که اُوَيس قَرَن به مدينه آمده بود تا به ديدار محبوب خويش ( که تا آخر عمر هم او را نديده بود) يعني حضرت رسول مُکرّم اسلام (ص) ، برسد ولي به سبب وعده اي که به مادر خويش در برگشت به قَرَن در سريع ترين زمان ، داده بود آن حضرت را نديده به قَرَن باز گشت ، زيرا که پيامبر (ص) به بيرون مدينه مسافرت کرده بود و در منزل خويش تشريف نداشتند . آري اين بوي خوش اُوَيس قَرَن است که پيامبر اسلام (ص) آن را در خانه خود که چند لحظه اي اُوَيس قرني در آن توقف داشت ، بوييد و استشمام نمود .
** آيت الله سيداصغرسعادت ميرقديم لاهيجي
********************************************
** ... اَلحَديثُ الثّالِثُ [ اَلحَديثُ المَذکُورُ مِن « بابِ مَنْ يَهُمُّ بِالْحَسَنَةِ أَوِ السَّيِّئَةِ» مِن کِتابِ«الکافِي»] مَجهُولُُ وَ الطَّيِّبُ بِفَتحِ الطّاءِ وَ تَشديدِ الياءِ أَو [ اََلطّيب ] بِكَسرِ الطّاءِ ، وَ كانَ هذانِ رِيحانِ مَعنَوِيّانِ يَجِدُهُمَا المَلائِكَةُ ، [ فَقَالَ صَاحِبُ اَلْيَمِينِ ] لِصَاحِبِ اَلشِّمَالِ قُمْ أي : أَبعِد عَنهُ لَيسَ لَكَ شُغلُُ بِهِ ، أو كِنايَةُُ عَنِ التَّوَقُّفِ وَ عَدَمِ الكِتابَةِ كَما أَنَّ فِي بَعضِ النُّسَخِ «قِف» ، وَ قَولُ صاحِبِ الشِّمالِ «قِف» بِهذَا المَعنَى ، أَو إِشارَةُُ إِلَى أَنَّ صاحِبَ اليَمينِ يَكتُبُ لَهُ فِي كُلِّ نَفَسِِ حَسَنَةََ ما لَم يَفعَلِ السَّيِّئَةَ أو يَهُمُّ بِها وَ عَدَمُ ذِكرِ كِتابَةِ الحَسَنَة ِ مَعَ عَدَمِ الفِعلِ عَلَى الأَوَّلِ [ عَلَي اِرادَةِ الحَسَنَةِ ] لايَدُلُّ عَلَى العَدَمِ [ عَدَمِ الحَسَنَةِ ] وَ لا يَنافِي سائِرَ الأَخبارِ [ اَلَّتي تَدُلُّ عَلَي الحَسَنَةِ إِذَا هَمَّ بِالْحَسَنَةِ ] ، وَ يَدُلُّ [ هذَالحَديثُ ] عَلَى أَنَّ المَلَكَ جِسمُُ كَمَا اتَّفَقَ عَلَيهِ المُسلِمُونَ . (مِرآةُ العُقُول فِي شَرحِ اَخبارِ آلِ الرَّسُولِ (عَلَيهِِمُ السَّلامُ) شرح بر کتاب «اَلکافي» از مرحوم عَلّامه مجلسي ، ج 11 , ص 293 .) + تذکر : مطالب داخل قلّاب يا کروشه در متن عربي نقل شده از کتاب مِرآةُ العُقُول از استاد سيداصغرسعادت ميرقديم لاهيجي است
*************************************
