احادیث و روایات( از امام حسین علیه السلام)
قال َحُسَيْنُ بنُ علىّ(عليه السلام): النّاسُ عَبيدُالدُّنْيا، وَ الدّينُ لَعِبٌ عَلى ألْسِنَتِهِمْ، يَحُوطُونَهُ ما دارَتْ بِهِ مَعائِشُهُمْ، فَإذا مُحِصُّوا بِالْبَلاء قَلَّ الدَّيّانُونَ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: افراد جامعه بنده و تابع دنيا هستند و مذهب، بازيچه زبانشان گرديده است و براى إمرار معاش خود، دين را محور قرار داده اند ـ و سنگ اسلام را به سينه مى زنند ـ . پس اگر بلائى (همانند خطر ـ مقام و رياست، جان، مال، فرزند و موقعيّت، ... ـ )انسان را تهديد كند، خواهى ديد كه دين داران واقعى كمياب خواهند شد. محجّة البيضاء: ج 4، ص 228، بحارالأنوار: ج 75، ص 116، ح 2. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنُ بنُ علىّ(عليه السلام): إنَّ الْمُؤْمِنَ لا يُسىءُ وَ لا يَعْتَذِرُ، وَ الْمُنافِقُ كُلَّ يَوْم يُسىءُ وَ يَعْتَذِرُ. ضمن فرمايشى حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود:: همانا شخص مؤمن خلاف و كار زشت انجام نمى دهد و عذرخواهى هم نمى كند. ولى فرد منافق هر روز مرتكب خلاف و كارهاى زشت مى گردد و هميشه عذرخواهى مى نمايد.
تحف العقول: ص 179، بحارالأنوار: ج 75، ص 119، ح 2.
به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنُ بنُ علىّ(عليه السلام): إعْمَلْ عَمَلَ رَجُل يَعْلَمُ أنّه مأخُوذٌ بِالاْجْرامِ، مُجْزى بِالاْحْسانِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: كارها و أمور خود را همانند كسى تنظيم كن و انجام ده كه مى داند و مطمئن است كه در صورت خلاف تحت تعقيب قرار مى گيرد و مجازات خواهد شد. و در صورتى كه كارهايش صحيح باشد پاداش خواهد گرفت. بحارالأنوار: ج 2، ص 130، ح 15 و ج 75، ص 127، ح 10. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): عِباداللهِ! لا تَشْتَغِلُوا بِالدُّنْيا، فَإنَّ الْقَبْرَ بَيْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَ لا تَغْعُلُوا. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: اى بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنيا ـ و تجمّلات آن ـ قرار ندهيد كه همانا قبر، خانه اى است كه تنها عمل ـ صالح ـ در آن مفيد و نجات بخش مى باشد، پس مواظب باشيد كه غفلت نكنيد. نهج الشّهادة: ص 47. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): لا تَقُولَنَّ فى أخيكَ الْمُؤمِنِ إذا تَوارى عَنْكَ إلاّ مِثْلَ ماتُحِبُّ أنْ يَقُولَ فيكَ إذا تَوارَيْتَ عَنْهُ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: سخنى ـ كه ناراحت كننده باشد ـ پشت سر دوست و برادر خود مگو، مگر آن كه دوست داشته باشى كه همان سخن پشت سر خودت گفته شود. بحارالأنوار: ج 75، ص 127، ح 10. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): يا بُنَىَّ! إيّاكَ وَظُلْمَ مَنْ لايَجِدُ عَلَيْكَ ناصِراً إلاّ اللهَ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: بپرهيز از ظلم و آزار رساندن نسبت به كسى كه ياورى غير از خداوند متعال نمى يابد. وسائل الشّيعة: ج 11، ص 339، بحارالأنوار: ج 46، ص 153، ح 16. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): إنّي لا أري الْمَوْتَ إلاّ سَعادَة، وَ لاَ الْحَياةَ مَعَ الظّالِمينَ إلاّ بَرَماً. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: به درستى كه من از مرگ نمى هراسم و آن را جز سعادت نمى بينم; و زندگى با ستمگران و ظالمان را عار و ننگ مى شناسم. بحار الأنوار: ج 44، ص 192، ضمن ح 4، و ص 381، ضمن ح 2. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مَنْ لَبِسَ ثَوْباً يُشْهِرُهُ كَساهُ اللهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ ثَوْباً مِنَ النّارِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: هركس لباس شهرت - و انگشت نما از هر جهت - بپوشد، خداوند او را در روز قيامت لباسى از آتش مى پوشاند. كافى: ج 6، ص 445، ح 4. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): أنَا قَتيلُ الْعَبَرَةِ، لايَذْكُرُنى مُؤْمِنٌ إلاّ اِسْتَعْبَرَ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: من كشته گريه ها و اشك ها هستم، هيچ مؤمنى مرا ياد نمى كند مگر آن كه عبرت گرفته و اشك هايش جارى خواهد شد. أمالى شيخ صدوق: ص 118، بحارالأنوار: ج 44، ص 284، ح 19. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): لَوْ شَتَمَنى رَجُلٌ فى هذِهِ الاُْذُنِ، وَ أَوْمى إلىَ الْيُمْنى، وَ اعْتَذَرَ لى فىِ الاُْخْرى لَقَبِلْتُ ذلِكَ مِنْهُ، وَ ذلِكَ أَنَّ أَميرَ الْمُؤْمِنينَ (عليه السلام) حَدَّثَنى أَنَّهُ سَمِعَ جَدّى رَسُولَ اللهِ (صلى الله عليه وآله)يَقُولُ: لا يَرِدُ الْحَوْضَ مَنْ لَمْ يَقْبَلِ الْعُذرَ مِنْ مُحِقٍّ أَوْ مُبْطِل. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: چنانچه با گوش خود بشنوم كه شخصى مرا دشنام مى دهد و سپس معذرت خواهى او را بفهمم، از او مى پذيرم و گذشت مى نمايم، چون كه پدرم اميرالمؤمنين علىّ (عليه السلام) از جدّم رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) روايت نمود: كسى كه پوزش و عذرخواهى ديگران را نپذيرد، بر حوض كوثر وارد نخواهد شد. إحقاق الحقّ: ج 11، ص 431. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قيلَ لِلْحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مَنْ أعْظَمُ النّاسِ قَدْراً؟ قالَ: مَنْ لَمْ يُبالِ الدُّنْيا فى يَدَيْ مَنْ كانَتْ. از حضرت امام حسين عليه السلام سؤال شد: با شخصيّت ترين افراد چه كسى است؟ در جواب فرمود: آن كسى است كه اهميّت ندهد كه دنيا در دست چه كسى مى باشد. تنبيه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام: ص 348، س 11 به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مَنْ عَبَدَاللهَ حَقَّ عِبادَتِهِ، آتاهُ اللهُ فَوْقَ أمانيهِ وَ كِفايَتِهِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: هركس خداوند متعال را با صداقت و خلوص، عبادت و پرستش نمايد; خداى متعال او را به بهترين آرزوهايش مى رساند و امور زندگيش را تأمين مى نمايد. تنبيه الخواطر: ص 427، س 14، بحارالأنوار: ج 68، ص 183، ح 44. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): احْذَرُوا كَثْرَةَ الْحَلْفِ، فِإنَّهُ يَحْلِفُ الرَّجُلُ لِعَلَل أرَبَعَ: إمّا لِمَهانَة يَجِدُها في نَفْسِهِ، تَحُثُّهُ عَلى الضَّراعَةِ إلى تَصْديقِ النّاسِ إيّاهُ. وَ إمّا لِعَىّ في الْمَنْطِقِ، فَيَتَّخِذُ الاْيْمانَ حَشْواً وَصِلَةً لِكَلامِهِ. وَ إمّا لِتُهْمَة عَرَفَها مِنَ النّاسِ لَهُ، فَيَرى أَنَّهُمْ لايَقْبَلُونَ قَوْلَهُ إلاّ بِالْيَمينِ. وَ إمّا لاِرْسالِهِ لِسانَهُ مِنْ غَيْرِ تَثْبيت. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: خود را از قسم و سوگند برهانيد كه همانا انسان به جهت يكى از چهار علّت سوگند ياد مى كند: در خود احساس سستى و كمبود دارد، به طورى كه مردم به او بى اعتماد شده اند، پس براى جلب توجّه مردم كه او را تصديق و تأييد كنند، سوگند مى خورد. و يا آن كه گفتارش معيوب و به دور از حقيقت است، و مى خواهد با سوگند، سخن خود را تقويت و جبران كند. و يا در بين مردم متّهم است ـ به دروغ و بى اعتمادى ـ پس مى خواهد با سوگند و قسم خوردن جبران ضعف نمايد. و يا آن كه سخنان و گفتارش متزلزل است ـ هر زمان به نوعى سخن مى گويد ـ و زبانش به سوگند عادت كرده است. تنبيه الخواطر، معروف به مجموعة ورّام: ص 429، س 6. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): أيُّما إثْنَيْنِ جَرى بَيْنَهُما كَلامٌ، فَطَلِبَ أَحَدُهُما رِضَى الاْخَرِ، كانَ سابِقَهُ إلىَ الْجَنّةِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: چنانچه دو نفر با يكديگر نزاع و اختلاف نمايند و يكى از آن دو نفر، در صلح و آشتى پيشقدم شود، همان شخص سبقت گيرنده، جلوتر از ديگرى به بهشت وارد مى شود. محجّة البيضاء: ج 4، ص 228. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): وَ اعْلَمُوا إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَيْكُمْ مِنْ نِعَمِ الله عَلَيْكُمْ، فَلا تَميلُوا النِّعَمَ فَتَحَوَّلَ نَقِماً. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: توجّه داشته باشيد كه احتياج و مراجعه مردم به شما از نعمت هاى الهى است، پس نسبت به نعمت ها روى، بر نگردانيد; وگرنه به نقمت و بلا گرفتار خواهد شد. نهج الشّهادة: ص 38. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مُجالَسَةُ أهْلِ الدِّناءَةِ شَرٌّ، وَ مُجالَسَةُ أهْلِ الْفِسْقِ ريبَةٌ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: همنشينى با اشخاص پست و رذل سبب شرّ و بدبختى خواهد گشت; و همنشينى و مجالست با معصيت كاران موجب شكّ و بدبينى خواهد شد. نهج الشّهادة: ص 47، بحارالأنوار: ج 78، ص 122، ح 5. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): إنَّ اللهَ خَلَقَ الدُّنْيا لِلْبَلاءِ، وَ خَلَقَ أهْلَها لِلْفَناءِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: به درستى كه خداوند متعال دنيا ـ و اموال آن ـ را براى آزمايش افراد آفريده است. و موجودات دنيا را جهت فناء ـ و انتقال از اين دنيا به جهانى ديگر ـ آفريده است. نهج الشّهادة: ص 196. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): لا يَأمَنُ يوم الْقِيامَةِ إلاّ مَنْ قَدْ خافَ اللهَ في الدُّنْيا. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: كسى در روز قيامت از شدائد و أحوال آن در أمان نمى باشد، مگر آن كه در دنيا از خداوند متعال ترس داشته باشد ـ و اهل گناه و معصيت نگردد ـ . بلاغة الحسين(عليه السلام): ص 285، بحار الأنوار: ج 44، ص 192، ح 5. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): لِكُلِّ داء دَواءٌ، وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الإسْتِغْفارِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: براى هر غم و دردى درمان و دوائى است و جبران و درمان گناه، طلب مغفرت و آمرزش از درگاه خداوند مى باشد. وسائل الشّيعة: ج 16، ص 65، ح 20993، كافى: ج 2، ص 439، ح 8. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مَنْ قَرَءَ آيَةً مِنْ كِتابِ الله عَزَّ وَ جَلَّ فى صَلاتِهِ قائِماً، يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْف مِأةُ حَسَنَة. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: هركس آيه اى از قرآن را در نمازش تلاوت نمايد، خداوند متعال در مقابل هر حرفى از آن يكصد حسنه در نامه اعمالش ثبت مى نمايد. اصول كافى: ج 2، ص 611، بحارالأنوار: ج 89، ص 200، ح 17. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): سَبْعَةُ أشْياء لَمْ تُخْلَقْ فى رَحِم: فَأوّلُها آدَمُ((عليه السلام))، ثُمَّ حَوّاء، وَ الْغُرابُ، وَ كَبْشُ إبْراهيم((عليه السلام))، وَ ناقَةُ اللهِ، وَ عَصا مُوسى ((عليه السلام))، وَ الطَّيْرُالَّذى خَلَقَهُ عيسىَ بْنُ مَرْيَم (عليهما السلام). ضمن جواب سؤال هاى پادشاه روم، حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود:: آن هفت موجودى كه بدون خلقت در رحم مادر، آفريده شده اند، عبارتند از: حضرت آدم (عليه السلام) و همسرش حوّاء. و كلاغى كه براى راهنمائى دفن هابيل آمد. و گوسفندى كه براى قربانى، به جاى حضرت اسماعيل(عليه السلام) آمد. و شترى كه خداوند براى پيامبرش، حضرت صالح فرستاد. و عصاى حضرت موسى (عليه السلام). و هفتمين موجود آن پرنده اى بود كه توسّط حضرت عيسى (عليه السلام)آفريده شد.
تحف العقول: ص 174، و بحارالأنوار: ج 10، ص 137، ح 4. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): الرّكْنُ الْيَماني بابٌ مِنْ أبْوابِ الْجَنَّةِ، لَمْ يَمْنَعْهُ مُنْذُ فَتَحَهُ، وَ إنَّ ما بَيْنَ الرُّكْنَيْنِ ـ الأسْوَد وَ الْيَماني ـ مَلَكٌ يُدْعى هُجَيْرٌ، يُؤَمِّنُ عَلى دُعاءِالْمُؤْمِنينَ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: رُكن يَمانىِ كعبه الهى، دربى از درب هاى بهشت است و مابين ركن يمانى و حجرالأسود ملك و فرشته اى است كه براى استجابت دعاى مؤمنين آمّين مى گويد. مستدرك الوسائل: ج 9، ص 391، ج 1، بحارالأنوار: ج 69، ص 354، ح 11. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): إنَّ الْغِنى وَ اْلِعزَّ خَرَجا يَجُولانِ، فَلَقيا التَّوَكُلَّ فَاسْتَوْطَنا. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود:: عزّت و بى نيازى ـ هر دو ـ شتاب زده به دنبال پناهگاهى مى دويدند، چون به توكّل برخورد كردند، آرامش پيدا نموده و آن را پناهگاه خود قرار دادند. مستدرك الوسائل: ج 11، ص 218، ح 15، بحارالأنوار: ج 75، ص 257، ح 108. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مَنْ نَفَّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِن، فَرَّجَ اللهُ عَنْهُ كَرْبَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: هركس گره اى از مشكلات مؤمنى باز كند و مشكلش را برطرف نمايد، خداوند متعال مشكلات دنيا و آخرت او را اصلاح مى نمايد. مستدرك الوسائل: ج 12، ص 416، ح 13، بحارالأنوار: ج 75، ص 121، ح 4. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مَنْ والانا فَلِجَدّى (صلى الله عليه وآله وسلم) والى، وَ مَنْ عادانا فَلِجَدّى عادى حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: هر كه ما را دوست بدارد و پيرو ما باشد، پس دوستى و محبّتش به جهت جدّم رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم)مى باشد. و هركس با ما دشمن و كينه توز باشد، پس دشمنى و مخالفت او به جهت جدّم رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) خواهد بود. ينابيع المودّة: ج 2، ص 37، ح 58. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مَنْ حاوَلَ أمْراً بِمَعْصِيَةِ اللهِ كانَ أفْوَتُ لِما يَرْجُو وَ أسْرَعُ لِمَجيىءِ ما يَحْذَرُ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: هركس از روى نافرمانى و معصيتِ خداوند، كارى را انجام دهد، آنچه را آرزو دارد سريع تر از دست مى دهد و به آنچه هراسناك و بيمناك مى باشد مبتلا مى گردد. اصول كافى: ج 2، ص 373، ح 3، بحارالأنوار: ج 75، ص 120، س 6، وسائل الشّيعة: ج 16، ص 153، ح 3. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): الْبُكاءُ مِنْ خَشْيَةِ الله نَجاتٌ مِنَ الّنارِ وَ قالَ: بُكاءُ الْعُيُونِ، وَ خَشْيَةُ الْقُلُوبِ مِنْ رَحْمَةِ اللهِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: گريان بودن به جهت ترس از ـ عذاب ـ خداوند، سبب نجات از آتش دوزخ خواهد بود; و فرمود: گريان بودن چشم و خشيت داشتن دل ها يكى از نشانه هاى رحمت الهى ـ براى بنده ـ است. نهج الشّهادة: ص 370، مستدرك الوسائل: ج 11، ص 245، ح 12881. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): لا يَكْمِلُ الْعَقْلُ إلاّ بِاتّباعِ الْحَقِّ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: بينش و عقل و درك انسان تكميل نمى گردد مگر آن كه از حق، تبعيّت و پيروى كند. نهج الشّهادة: ص 356، بحارالأنوار: ج 75، ص 127، ح 11. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): أَهْلَكَ النّاسَ إثْنانِ: خَوْفُ الْفَقْرِ، وَ طَلَبُ الْفَخْرِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: دو چيز مردم را هلاك و بيچاره گردانده است: يكى ترس از اين كه مبادا در آينده فقير و نيازمند ديگران گردند. و ديگرى فخر كردن ـ در مسائل مختلف ـ و مباهات بر ديگران است. بحارالأنوار: ج 75، ص 54، ح 96. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): مَنْ طَلَبَ رِضَى اللهِ بِسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ الله اُمُورَ النّاسِ، وَ مَنْ طَلَبَ رِضَى النّاسِ بِسَخَطِ اللهِ وَ كَّلَهُ اللهُ إلَى النّاسِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: هركس رضايت و خوشنودى خداوند را ـ در أمور زندگى ـ طلب نمايد گرچه همه افراد از او رنجيده شوند، خداوند مهمّات و مشكلات او را كفايت خواهد نمود. و كسى كه رضايت و خوشنودى مردم را طالب گردد گرچه مورد خشم و غضب پروردگار باشد، خداوند أمور اين شخص را به مردم واگذار مى كند. أمالى شيخ صدوق: ص 167، مستدرك الوسائل: ج 12، ص 209، ح 13902. |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): إنَّ شيعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍّ وَ غِلّ وَ دَغَل حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: شيعيان و پيروان ما ـ اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) ـ آن كسانى هستند كه أفكار و درون آن ها از هر گونه حيله و نيرنگ و عوام فريبى سلامت و تهى باشد تفسيرالإمام العسكرى(عليه السلام): ص 309، ح 154، بحارالأنوار: ج 65، ص 156، ح 11.
به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ التُّجارِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبادَةُ الْعَبْيدِ، وَ إنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبادَةٌ الْأحْرارِ، وَ هِيَ أفْضَلُ الْعِبادَةِ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: همانا عدّه اى خداوند متعال را به جهت طمع و آرزوى بهشت عبادت مى كنند كه آن يك معامله و تجارت خواهد بود و عدّه اى ديگر از روى ترس خداوند را عبادت و ستايش مى كنند كه همانند عبادت و اطاعت نوكر از ارباب باشد و طائفه اى هم به عنوان شكر و سپاس از روى معرفت، خداوند متعال را عبادت و ستايش مى نمايند; و اين نوع، عبادت آزادگان است كه بهترين عبادات مى باشد. تحف العقول: ص 177، بحارالأنوار: ج 75، ص 117، ح 5 به نقل از سايت انديشه قم |
||
قيلَ: مَا الْفَضْلُ؟ قالَ َحُسَيْنِ بن علىّ (عليه السلام): مُلْكُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْحْسانِ، قيلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّكَلُّفُ لِما لا يُعنيكَ. از حضرت سؤال شد كرامت و فضيلت انسان در چيست؟ امام حسين عليه السلام در پاسخ فرمود: كنترل و در اختيار داشتن زبان و سخاوت داشتن، سؤال شد نقص انسان در چيست؟ فرمود: خود را وا داشتن بر آنچه كه مفيد و سودمند نباشد. مستدرك الوسائل: ج 9، ص 24، ح 10099 به نقل از مجموعه شهيد. به نقل از سايت انديشه قم |
||
قال َحُسَيْنِ بن علىّ(عليه السلام): إنَّ أجْوَدَ النّاسِ مَنْ أعْطى مَنْ لا يَرْجُوهُ، وَ إنَّ أعْفَى النّاسِ مَنْ عَفى عَنْ قُدْرَة، وَ إنَّ أَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ. حضرت امام حسين (عليه السلام) فرمود: همانا سخاوتمندترين مردم آن كسى است كه كمك نمايد به كسى كه اميدى به وى نداشته است. و بخشنده ترين افراد آن شخصى است كه ـ نسبت به ظلم ديگرى با آن كه توان انتقام دارد ـ گذشت نمايد. صله رحم كننده ترين مردم و ديد و بازديد كننده نسبت به خويشان، آن كسى ست كه صله رحم نمايد با كسى كه با او قطع رابطه كرده است. نهج الشّهادة: ص 39، بحارالأنوار: ج 75، ص 121، ح 4. |
||
امام حسین عليه السلام می فرماید:
«منا اثنا عشر مهديّا اولهم اميرالمومنين علي بن ابي طالب و آخرهم التاسع من ولدي و هو الامام القائم بالحق يحيي الله به الارض بعد موتها و يظهر به دين الحق علي الدين كله و لو كره المشركون له غيبة يرتد فيها اقوام و يثبت فيها علي دين اخرون، فيوذن و يقال لهم « متي هذا الوعد ان كنتم صادقين» اما ان صابر في غيبة علي الاذي و التكذيب بمنزلة المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله صلي الله عليه و آله»
دوازده مهدی از ما است كه نخستین آنان علی بن ابیطالب و آخرین آنها نهمین فرزند من است كه امام قائم به حق است.
خداوند زمین مرده را به وسیله او زنده می كند و دین حق را بر تمام ادیان پیروز می گرداند.
برای او غیبتی است كه گروه هایی در آن، از دین برمی گردند و گروههایی دیگر بر آئین خود استوار می مانند و در این راه آزارها می بینند، به آنها گفته می شود این وعده كی واقع خواهد شد اگر راست می گویید.
آنانكه بر این آزارها و تكذیب ها صبر كنند مانند كسی هستند كه شمشیر به دست گرفته در پیشاپیش رسول اكرم صلي الله عليه و آله جهاد كند.
كمال الدين ج1 باب 30 ح 3 |
||
امام سجاد(ع)فرمود: من بهبيمارى شديدى مبتلا شدم. پدرم بربالينم آمد و فرمود: ماتشتهى؟ فقلت: اشتهى ان اكون ممن لااقترح على الله ربىمايدبرهلى، فقال لى: احسنت ضاهيت ابراهيم الخليل صلوات الله عليه حيث قالجبرئيل(ع): هل من حاجه؟ فقال: لا اقترح على ربى بل حسبىالله و نعم الوكيل.» (4) چه خواستهاى دارى؟ عرض كردم: دوست دارم از كسانى باشم كهدرباره آنچه خداوند برايم تدبير كرده، نپرسم. پدرم در مقابلاين جمله به من آفرين گفت و فرمود: تو مانند ابراهيم خليلى; بههنگام گرفتارى جبرئيل نزدش آمد و پرسيد: از ما كمك مىخواهى؟ اودر جواب فرمود:(درباره آنچه پيش آمده)از خداوند سؤال نمىكنم. خداوند مرا كافى است و او بهترين وكيل است. بحار الانوار، ج 46، ص 67، ح 34.
* در اين حديث ملاحظه مىشود كهامام حسين(ع)در مقابل پاسخ عارفانه و دلنشين فرزندش كهبراساس ظاهر حديث، سن و سال چندانى هم نداشت. جمله «احسنت»را به كار برد و او را به «ابراهيم خليل» تشبيه كرد. |
||
محبتبه فرزندان امرى درونى است كه خداوند آن را در دلوالدين به وديعت نهاده است. اما آنچه در اين ميان مهم مىنمايدو آثار تربيتى در پى دارد ابراز آن است. اين امرى اختيارى استو والدين و مربيان مىتوانند در پرتو آن زمينه تربيت صحيح رافراهم آورند. چه بسيارند والدينى كه در برابر فرزندان خود محبت فراواندارند اما آن را ابراز نمىكنند در حالى كه محبت وقتى سازنده وتاثير گذار خواهد بود كه فرد مورد محبت از آن آگاهى يابد.امام حسين(ع)به عنوان الگوى تربيتى مطمئن و كامل محبتبهفرزندان را از نيازهاى ضرورى آنان دانسته، در قالبهاى گوناگونبه ابراز آن مىپرداخت. گاه با در آغوش گرفتن و به سينهچسبانيدن خردسالان، زمانى با بوسيدن آنان و گاه با به زبانآوردن كلمات شيرين و محبتآميز.
عبيدالله بن عتبه چنين مىگويد: «كنت عندالحسين بن على(عليهماالسلام)اذ دخل على بن الحسينالاصغر فدعاه الحسين(ع)و ضمه اليه ضما و قبل مابين عينيه ثمقال: بابىانت اطيب ريحك و احسن خلقك...»
«نزد حسين بن على(ع)بودم كه على بن حسين(ع)وارد شد. حسين(ع)(امام سجاد(ع))او را صدا زد، در آغوش گرفت و به سينهچسبانيد، ميان دو چشمش را بوسيد و سپس فرمود: پدرم به فدايتباد، چقدر خوشبو و زيبايى!» بحار الانوار، به نقل از سایت رهپویان |
||
امام حسین علیهالسلام ميفرماید:
« پدرم مرا به خواندن دعای جوشن كبیر و حفظ و بزرگداشت آن توصیه نمودند و سفارش كردند كه در هنگام وفاتشان آن را بر كفنشان بنویسم و آن را به خانوادهام تعلیم دهم و آنان را بر خواندن آن برانگیزانم.»
مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج91، ص384 و مستدرك الوسائل، ج2، ص232.به نقل از سایت شهید آوینی |
||
امام حسین علیه السلام فرموده اند:
صاحب الامر بالمعروف یحتاج الی ان یکون عالما بالحلال و الحرام ، فارغا من خاصة نفسه، ناصحا للخلق، داعیا لهم بالطف، حسن البیان، عارفا بتفاوت اخلاقهم، بصیرا بمکر النفس، صابرا، لا یکا فیهم و لا یشکو منهم، لایستعمل الحمیه ، لا یغتاظ لنفسه
کسیکه امر به معروف می کند احتیاج دارد به اینکه به حرام و حلال عالم باشد
گرفتار نفس خود نباشد
خیرخواه مردم باشد
با مردم مهربان و رفیق باشد*
گفتارش نیکو باشد
به تفاوت اخلاق مردم شناخت داشته باشد ( بداند هر کس خلق و خویی دارد و با هر کس باید به طور خاص سخن گفت)
از مکر نفس آگاه باشد ( مبادا در قالب امر به معروف و نهی از منکر به اهداف شومی کشیده شود)
صابر باشد ( اگر از مردم آزاری دید) انتقام نگیرد و شکایت نکند
با تعصب عمل نکند
برای نفسش غیظ نکند ( غیظ او برای نفس خودش نباشد بلکه برای خدا باشد )
بحار / ج 97 / ص 83 به نقل از کتاب امر به معروف و نهی از منکر محسن قرائتی
* متاسفانه بعضی افراد به هنگام انجام این وظیفه در غیر مورد ضرورت، از راه خشونت وارد می شوند و گاهی متوسل به الفاظ زشت و زننده می گردند و لذا می بینیم این نوع امر به معروف ها نه تنها اثر خوبی از خود نمی گذارد بلکه گاهی نتیجه معکوس می دهد. در حالیکه روش پیامبر صلی الله علیه و آله و سیره ائمه هدی علیهم السلام نشان می دهد که آنها به هنگام اجرای این دو وظیفه آنها را با نهایت لطف و محبت می آمیختند و به همین دلیل سرسخت ترین افراد به زودی در برابر آنها تسلیم می شدند:
یک نمونه از چگونگی نهی از منکر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را نوشته ایم که می توانید آن را با کلیک روی عبارت ادامه مطلب بخوانید:
|
||
امام حسین علیه السلام فرموده اند:
کان لا یحل لعین مومنة تری الله یعصی فتطرق حتی تغیره
برای چشم با ایمان حلال نیست که ببیند معصیت خدا می شود و او دگر سو را بنگرد مگر اینکه گناه را دگرگون سازد.
فرهنگ جامع سخنان امام حسین علیه السلام ص 722 |
||
امام حسین علیه السلام فرمودند: لاأفلَحَ قـَومٌ اشتَـروا مَـرضـاتِ المَخلـُوق بسَخَطِ الخـالِق رستگـار نمی شوند مـردمـى که خشنـودى مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خریدنـد
(تاریخ طبرى،ص 1،ص 239) |
||
امام حسین علیه السلام فرمودند: لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد
(تحف العقول ، ص 251 http://ahadis-o-revayat.blogfa.com/cat-6.asp احادیث و روایات( از امام حسین علیه السلام) |